Druilerig begin voorjaarscompetitie voor Luctor F1

In de eerste wedstrijd van het naar de Hoofdklasse gepromoveerde Luctor F1, werd het door Stevo F1 met de neus op de feiten gedrukt. Het team van trainer John en coach Edwin had zichtbaar moeite met de natte en winderige omstandigheden. Dit in tegenstelling tot de bezoekers, die met meer passie en met goed samenspel een verdiende overwinning behaalden.

Na een lange pauze van bijna twee maanden kon er eindelijk weer gevoetbald worden in het eerste februariweekend van 2014. Luctor F1 mocht voor het eerst aantreden in de Hoofdklasse, na een uitstekend verlopen najaarseizoen waarin het verdienstelijk als tweede is geëindigd. Trainer John nam de honneurs waar voor Ruud vanwege een misverstand van zijn kant mbt de NS-dienstregeling (ze rijden niet om 02.00 uur 's nachts) en de plotselinge ingeving dat zijn agenda toch voller was dan eerder gedacht.

Gelukkig was de agenda van trainer John nog leeg en was hij zoals afgesproken om kwart over acht aanwezig op De Horst. Uw verslaggever was eveneens mooi op tijd maar kwam er ineens achter dat hij nog moest pinnnen (gebeurt hem wel vaker). Hij dropte Teun zodat die zich vast kon omkleden en fietste vlug naar de pinautomaat bij de Plus. Teruggekomen op de nog schemerige Horst stapte hij snel kleedkamer 1 binnen om zijn zoon te kunnen helpen met het veters strikken. Maar wie schetst zijn verbazing? Een lege kleedkamer.

Trainer John moest namelijk eerst gezellig koffie drinken en in alle gemak een opstelling maken in de warme kantine. De papa van Teun was niet op de hoogte van dit -kennelijk- vaste ritueel. Voor de volgende keer zal hij het koffiemoment inruilen voor een extra kwartiertje quality time in de echtelijke sponde.

Gerwin L. en "Scheids" Edwin

Tijdens de warming-up bleek dat er geen scheidsrechter aangewezen was en werd besloten dat coach Edwin de wedstrijd ging leiden. Arbiter Gerwin L. was geen optie aangezien hij nog steeds op non-actief stond en bovendien last had van kopzeerte als gevolg van een biergriep. Vlak voor het aanvangstijdstip spoedde coach Edwin zich in wandeltempo naar het materiaalhok omdat het hem beter leek om toch maar even een Luctorjas aan te doen, om er wat representatiever uit te zien.

Tijdens het wachten op scheids Edwin kwam er uit het niets toch nog een officiële clubarbiter uit de hoge hoed (papa van Kaan) en zo hoorden we om klokslag twee over negen het fluitsignaal voor de aftrap.

Vanaf het begin was duidelijk dat Stevo naar Almelo was afgereisd met de bedoeling om drie punten op te halen. De bezoekers hadden meer balbezit en hun samenspel was voorbeeldig. Dit resulteerde meteen in kansen en een vroege goal. De voorsprong was verdiend en het wachten was op een tweede goal. Die kwam er ook maar aan de andere kant. De keeper van Stevo leverde de bal pardoes in bij Gijs waarna de Luctorspits koelbloedig afrondde: 1-1. De wedstrijd leek te kantelen toen Luctor zelfs via een hoge punter van Dominique bijna op voorsprong kwam, maar de goede fase van de thuisploeg hield niet lang stand. Het spel verplaatste zich weer richting het doel van Niels en hij kon weinig uitrichten op een schot van de Stevo-aanvaller die door de Luctorverdediging ongemoeid werd gelaten. Even later was het weer raak. Niels redde uitstekend op een hoog schot in de rechterhoek maar in de rebound tikte Stevo alsnog de 1-3 binnen.

Trainer John ging wat schuiven met poppetjes en schoof Glenn verder naar voren. Dit bleek een goede ingreep want Jermaine speelde Glenn prima vrij op rechts waarna hij op het Stevodoel kon afstormen. Zijn schot was hard en precies en liet de Stevokeeper kansloos: 2-3. Dit was ook de ruststand.

De peptalk in de pauze van trainer John miste zijn uitwerking niet. Er werd agressiever gespeeld (zonder gemeen te worden) en Luctor maakte weer de indruk dat het wilde winnen. Goede pressing van Glenn leverde Gijs rechtsvoor de bal op. Zijn lage voorzet op Dominique was perfect en de topscorer hoefde alleen maar de voet tegen de bal te zetten om de bal binnen te tikken. Het stond weer gelijk.

De 3-3

Het was nu ook een gelijkopgaande strijd geworden omdat Luctor meer inzet toonde dan in de eerste helft. Dit werd alleen soms te veel doorgedraafd. Verschillende spelers wilden te graag het verschil maken en vergaten daarbij dat voetbal een teamsport is. Hun solo's begonnen steeds goed maar strandden keer op keer op een Stevobeen. Echt gevaarlijk kon Luctor niet meer worden.

Papa van Sil blaast handen van Niels warm

Na verloop van tijd begon het herfstachtige weer zijn stempel op de wedstrijd te drukken. Door de regen en de wind raakten de spelertjes langzaam maar zeker onderkoeld op het veld. De wedstrijd leek als een nachtkaars uit te gaan maar het venijn zat in de staart. Een schuine lage pass van een Stevomiddenvelder vanaf rechts werd door iedereen gemist en zoefte zo de goal in: 3-4. Niet lang daarna werd er afgefloten en druipten de Luctormannen verkleumd en teleurgesteld het veld af.




De eerste kennismaking met de Hoofdklasse resulteerde in een nederlaag waar niets op af te dingen viel. Het kon wel eens een zwaar seizoen gaan worden.