Hekkensluiter maakt het Luctor F1 lastig

Luctor F1 speelde zijn eerste novemberpot tegen rode lantaarn Quick'20 F3. Op papier zou er met dikke cijfers gewonnen moeten worden tegen de eerstejaars F-selectiejeugd van de megaclub. Het pakte anders uit. Het grote veldoverwicht werd niet omgezet naar doelpunten. Met hangen en wurgen werd in de slotfase de winst veiliggesteld.

Dit weekend stond de gevreesde uitwedstrijd naar Quick'20 op het programma. Niet de kwaliteit van de tegenstander deed de supporters angst inboezemen, maar het tijdstip van de aftrap. Dit betekende dat iedereen om 07:30 uur(!) zich moest verzamelen op de parkeerplaats van sportpark De Horst. Voor een enkele supporter (Papa van Sil) was dit te veel gevraagd. Hij vroeg op woensdagavond dispensatie aan om niet met de spelersbus, maar op eigen gelegenheid naar het verre Oldenzaal te mogen rijden. De extra 5 minuten tijdswinst die hij hiermee vergaarde, kon hij dan gebruiken om in alle rust op de wc de krant te kunnen lezen en zo. De Luctorstaf toonde zich inschikkelijk en stemde in met het verzoek.

Vetrek van de Horst voor dag en dauw

De rest van de F1-entourage meldde zich plichtsbewust op het afgesproken tijdstip bij het vertrekpunt. Het was geen verrassing dat de reis naar de Boeskoolstad over de bijna uitgestorven A1 voorspoedig verliep. De meeste weldenkende Tukkers lagen toen immers nog in bed. Aangekomen op het enorme complex van Quick'20 keken de bezoekers uit Almelo hun ogen uit. Kleedkamernummers die in de twintig liepen, velden die zich uitstrekten tot zo ver het oog reikte en een prachtige kantine. Met recht een grote club.

Coach Edwin nam extra veel tijd om zijn mannen te instrueren. De nieuwe 2-1-2-1 opstelling vergde namelijk de nodige uitleg. Daarnaast vreesde hij voor onderschatting van de tegenstander. Het moest ze ingeprent worden dat er in de 1e klasse 8 geen makkelijke wedstrijden waren. Het bleken profetische woorden. Ondertussen vroegen de meegereisde supporters zich ongeduldig af of er nog gevoetbald ging worden. Ze stonden buiten al minsten 10 minuten te blauwbekken zonder een glimp op te vangen van de Luctorspelers. Om klokslag 10 voor half 9 kwamen de spelers dan eindelijk naar buiten. We konden gaan voetballen!

As't nog lang doert, dan woch ik nog eff'n

Tijdens de warming-up viel het op dat de gastheren gemiddeld een halve kop kleiner waren dan de bezoekers uit Almelo. Navraag leerde dat het team grotendeels uit eerstejaars F-selectiespelers bestond. Dit hielp niet echt om het gevaar van onderschatting weg te nemen. De wedstrijd werd geleid door een jeugdlid van Quick'20. Het was zijn eerste wedstrijd als scheidsrechter. Of coach Edwin hier aub rekening mee wilde houden. Dat was geen probleem.

Zoals viel te verwachten, was het Luctor dat de dienst uitmaakte op het veld. De bezoekers waren fysiek en technisch duidelijk een maatje te groot voor de eerstejaars F-jes van Quick. Helaas sloop door het kwaliteitsverschil een zekere arrogantie en nonchalance in het spel van Luctor. Samenspel was er nauwlijks, terwijl het pingelwerk de boventoon voerde. Dit werd nog het best gedemonstreerd in de persoon van Glenn. Waar hij in de vorige wedstrijd tegen Stevo zijn solo's steevast bekroonde met een doelpunt, vond hij, hoeveel hij er ook passeerde, telkens weer een tegenstander die hem de weg naar het doel belette. Maar ook zijn medespelers deelden in de malaise. Uitgespeelde aanvallen waren een zeldzaamheid. Het meeste gevaar kwam nog uit dode spelmomenten.

Zo ook halverwege de eerste helft. Jermaine mocht vanaf links een corner nemen en gaf de bal zoveel effect mee dat hij, mede geholpen door de wind, de bal zo de rechterbovenhoek inkrulde, 0-1! Het zou een bevrijdende treffer moeten zijn maar dat viel tegen. Het spel bleef gezapig. Dominique kreeg nog een kans op de 0-2 via een een corner van Jermaine, maar schoot naast. Vlak voor rust kreeg de thuisploeg uit het niets de kans op de gelijkmaker. Verdedigers waren in geen velden of wegen te bekennen toen twee Quickspelers alleen op het doel van Niels afgingen. Geschrokken door de plotselinge vrijheid, verprutsten ze de kans en kwam Luctor met de schrik vrij.

Jermaine neemt een aanloop en scoort de 0-1

In de rust volgde er een donderpreek van coach Edwin. Hij voorspelde dat ze de wedstrijd niet gingen winnen wanneer ze de knop niet om zouden zetten. Hij zette zijn spelers in formatie in een rechthoek van 1 bij 2, om zo het spelsysteem nog maar eens uit te leggen aan de onnozele knulletjes. Het mocht niet baten. De tweede helft was nog niet begonnen of het stond alweer gelijk. Teun kon een voorzet van de rechtsbuiten van Quick niet tegenhouden waarna de geheel vrijsstaande spits de bal van dichtbij in het dak van het doel van Niels kon knallen. De fanatieke thuissupporters wisten niet wat ze meemaakten, zouden ze een punt pakken tegen de kampioenskandidaat?

Er volgden vele kansen van Luctor maar hij leek er maar niet in te willen gaan. Een voorzet van Jermaine kon net niet worden ingekopt door Sil. Even later kreeg Sil nog een grote kans maar de bal ging voorlangs. Een schot van Glenn trof hetzelfde lot.

De moegestreden Dominique werd gewisseld voor Wout, die het eens in de spits mocht proberen. Deze gelegenheid pakte hij met beide benen aan. Met een glimlach op het gezicht sprintte hij naar de voorste gelederen. Ook hij kreeg paar mooie kansen maar zijn schoten troffen geen doel. De tijd begon te dringen voor de bezoekers maar ze hielden de moed erin. Slechts sporadisch was Quick in staat om iets terug te doen. Een keer leek Quick gevaarlijk te worden maar Teun kon hier via een dapper blok met het bovenbeen een stokje voor steken. Uit de counter die hierop volgde kon de weer ingevallen Dominique nog bijna scoren maar hij raakte de paal.

Uiteindelijk was het toch weer Glenn die de verlossende 1-2 op het scorebord bracht. Zijn zoveelste solo vanaf de linkerkant van het veld bracht hem warempel oog in oog met de keeper van Quick. Zonder medelijden haalde Glenn de trekker over en schoot raak. Een zucht van opluchting ging er door het meegereisde Luctorpubliek. De klap kwam hard aan bij de thuisploeg, want ze kwamen niet meer in de buurt van de nauwlijks geteste Niels. En zo werd met hangen en wurgen de zege toch nog veiliggesteld. Eigenlijk had de uitslag zelfs 1-3 moeten zijn want Ryan scoorde in de slotfase nog een loepzuivere goal, maar de onervaren scheids oordeelde dat de bal niet over de lijn was geweest.

Fraai was het allemaal niet maar Oliver Kahn, een beroemd Duits voetbalfilosoof, zei ooit na een hele slechte wedstrijd van Bayern München die toch nog werd gewonnen het volgende: "Mund apputzen, drei Punkte". Wijze woorden. Het vertoonde spel kunnen we immers nog uit onze herinnering wegvegen, de drie punten blijven voor altijd in de tas van Luctor F1.

Gefeliciteerd!