De voorlaatste wedstrijd van het najaarsseizoen was een mooi affiche: PH F1 - Luctor F1. De twee aartsrivalen mochten onder elkaar uitmaken wie de baas zou zijn in Almelo-Noord. Op voorhand had Luctor de beste papieren. Op de ranglijst was er een gat van 10 punten, maar cijfers zeggen niet alles. Bij klassiekers als PH-Luctor doet de stand er niet toe. Deze matches zijn als bekerwedstrijden. Het kan alle kanten op. En zo was het ook dit keer.
's Ochtends voor vertrek, was iedereen nog vol goede moed. De wedstrijd stond op het vriendelijke tijdstip van half elf op de agenda waardoor de meeste supporters een veel frissere indruk maakten dan zeg tegen Quick'20 (half negen uit!). Het was wel opvallend dat van Gijs en zijn papa en mama om 10 voor 10 nog geen spoor te bekennen was. Coach Edwin wilde niet langer wachten en besloot te vertrekken. De papa van Teun kende de weg en leidde de karavaan naar sportpark De Schelfhorst. De reis verliep zonder noemenswaardige problemen.Eenmaal aangekomen bij PH maakte Gijs ook de aansluiting met de rest van het team. Zijn (te late) papa probeerde ongemerkt het sportpark te betreden maar zijn opvallende rode jas werd gespot door uw verslaggever.
Gelukkig kon hij er wel om lachen. Het betreden van de kleedkamer voelde letterlijk als een warm welkom. De kachel stond er namelijk aan, dat was fijn. Bij het omkleden moest Jermaine tot zijn schande bekennen dat hij alleen kunstgrasschoenen had ingepakt, terwijl de match op echt gras zou worden gespeeld. Als dat maar goed ging. Tijdens de warming-up begroetten de twee supporterschares elkaar als oude vrienden. Geen spoor van animositeit, zo kan het dus ook.
De wedstrijd werd (zoals zo vaak dit seizoen) geleid door een arbiter die waarschijnlijk nog geabonneerd was op de Donald Duck. Hij was net als zijn piepjonge voorgangers in eerdere wedstrijden van Luctor, erg coulant en floot zelden voor een overtreding. Dit kwam de amusementswaarde ten goede.
Vanaf de aftrap werd duidelijk dat Luctor voor niets minder dan 3 punten naar De Schelfhorst was gekomen. Het drukte PH meteen in de verdediging. Uw verslaggever probeerde alle kansen die Luctor kreeg bij te houden op zijn Android-telefoon, maar er was geen beginnen aan. Het waren er teveel. Nadat Luctor er een handvol had verprutst kwam dan toch de verdiende openingstreffer op het scorebord. Gijs, die de eerste helft telkens op de linkerflank gevaar stichtte, zag Dominique geheel vrij staan. Met een perfecte diepe assist bracht hij de topscorer in stelling en was het voor Dominique een fluitje van een cent om de bal er in te leggen: 0-1!
De ban leek hiermee gebroken maar niets was minder waar. PH profiteerde even later van onoplettendheid achterin wat hun linksvoor in staat stelde een gat in te duiken. Ongehinderd stormde hij op het doel af en scoorde de gelijkmaker. Dat was een tegenvaller, maar was nog geen reden voor paniek. Luctor ging onverdroten verder met het creëren van kansen: Teun, Jermaine, en Dominique waren allen een keer dichtbij. Gijs schoot zelfs nog op de paal en Jermaine hoefde alleen maar zijn hoofd te knikken om een mooie voorzet binnen te knikken, maar de bal schampte langs zijn voorhoofd.
Even later kwamen de bezoekers met de schrik vrij. Een aanvaller van PH kwam uit het niets oog in oog met Keeper Niels maar kon niet scoren. Niels redde tot twee keer toe schitterend. En zo was de ruststand 1-1 in plaats van 2-9. Er werd geklaagd over de te lichte bal die alle kanten op schoot, maar dat mocht geen excuus zijn. De tegenstander speelde immers met dezelfde bal.Het zou dus moeten gebeuren in de tweede helft. De mannen van Luctor F1 leken te beseffen wat er op het spel stond want hun drang naar voren kende geen grenzen. Steeds weer moest coach Edwin zijn pupillen er op attenderen om hun verdedigende taken niet te verwaarlozen. Zo was het immers ook tegen de gelijkmaker opgelopen. PH had op hun nummer 8 na, te weinig voetballend vermogen in huis om het Luctor echt lastig te maken. Luctor was duidelijk de bovenliggende partij. Dit resulteerde opnieuw in een verbijsterende hoeveelheid kansen die allen stuk voor stuk om zeep geholpen werden. De jongens leken wel te gretig. Het ontbrak hen aan koelbloedigheid.
Tot nu bleek Luctor in bijna elke wedstrijd zich zelf uit de nesten te kunnen voetballen doordat het steeds wel een uitblinker had die het verschil maakte. Maar dit keer kon niemand die rol op zich nemen. Allemaal beten ze zich stuk op de onpasseerbaar lijkende PH-keeper. Glenn, Sil, Jermaine, Teun, Ryan, Gijs en Dominique kregen allen kansen maar waren vaak te ongeduldig in de afwerking. Coach Edwin schreeuwde zijn voorhoede toe om vooral rustig te blijven wat vreemd genoeg nogal contrasteerde met zijn eigen stemverheffing. Ook het inbrengen van Wout op linksvoor bracht geen verandering. De goal van PH leek wel dichtgemetseld. Steeds lag er weer een PH-been of een keeper in de weg.
In de slotfase bleef Luctor het proberen maar zelfs een vrije trap op kansrijke positie kon niet worden verzilverd. En zo bleef het 1-1. Bij het eindsignaal juichten de thuissupporters alsof het kampioenschap was binnengehaald. Ze konden niet geloven dat ze het veel sterkere Luctor hebben kunnen weerstaan.
Toch konden de Luctormannen het veld met opgeheven hoofd verlaten. Ze hebben gevochten als leeuwen en toonden eens te meer dat, wanneer je in Almelo goed voetbal wil zien, je tegenwoordig toch echt op De Horst moet zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten