In het voorlaatste voetbalweekend van het seizoen, was er voor Luctor nog van alles te halen: Lijfsbehoud en het kampioenschap van Almelo. Als er gewonnen werd dan was degradatie definitief afgewend en zou het met de laatste wedstrijd tegen concurrent O.N. voor de boeg, de beste papieren hebben voor het Algeheel Almeloos F-kampioenschap.
Om kwart over acht begon de karavaan zijn lange reis naar het afgelegen Hardenberg. Eenmaal aangekomen op sportpark De Boshoek, keken de bezoekers hun ogen uit. Een uitgestrekt terrein met een schitterend hoofdveld, rijendik behangen met reclame, dat met een beetje goede wil gewoon een stadion genoemd kon worden en ook de clubgebouwen waren pico bello in orde. Er was zelfs catering aanwezig in het aparte kleedkamergebouw, waardoor men niet helemaal terug hoefde te lopen naar de kantine om een bekertje koffie te halen. Dit tot groot genoegen van de papa van Sil.
Schitterende accomodatie |
Weliswaar was HHC qua voetbal de bovenliggende partij, maar toch maakte Luctor de meest verfrissende indruk vangwege hun onbevangenheid en spelvreugde. Hierdoor ontspon zich een fascinerend kat-en-muisspel waarbij de kat HHC (Tom) tevergeefs probeerde het muisje Luctor (Jerry) te verschalken. Na de eerste schermutselingen die zich voornamelijk op Luctorhelft afspeelden, waren het de bezoekers die de eerste tik uitdeelden. Een mooie aanval over veel schijven eindigde bij Glenn die de bekeken pass van Gijs op professionele wijze tegen de touwen schoot.
Glenn haalt uit voor de 1-0. Twee aanstormende HHC verdedigers hebben het nakijken |
De gelijkmaker was verdiend en leek de voorbode voor meer onheil voor Luctor. Ryan dacht hier echter heel anders over. Hij was de aanjager in de voorhoede en probeerde met zijn fysieke overwicht, de verdediging te breken. De eerste poging, een aardig lobje, ging nog over, maar de tweede was wel raak: Zwaar gehinderd door twee Hardenberse verdedigers, wist hij een bres in de defensie te slaan.
Ryan scoort 1-2 |
Luctor probeerde meteen daarop terug te slaan via Teun, die totdat moment een vrij onzichtbare indruk had gemaakt. De blonde linkspoot had kennelijk weer lijm aan zijn schoen geplakt want net als vorige week liet hij een hoge bal dood op zijn voet vallen alsof het een zak aardappelen was. Dat was weer smullen voor de fijnproevers. Even later maakte hij een solo vanaf links en gaf de bal voor naar Glenn. Helaas was de voorzet iets te scherp en kon de keeper de bal onschadelijk maken.
Het slotakkoord in de eerste helft was eveneens voor Luctor. Dominique, die mee naar voren was geslopen, kwam op de rechterflank in balbezit en kon ongehinderd uithalen. De HHC-keeper kon alleen maar kijken hoe de bal in het doel vloog: 2-3. De scheids floot voor rust.
De meegereisde harde kern wreef hun ogen uit bij het bekijken van het scorebord. 2-3 bij rust! Wat een weelde. De papa van Wout sprak al van het mirakel van Hardenberg alsof de wedstrijd al gespeeld was. Uw verslaggever was er allerminst zeker van. HHC had het betere van het spel gehad maar was veel te nonchalant in de afwerking. Aan de andere kant was het spel van Luctor zeker niet slecht geweest. Voor het eerst dit seizoen zag je bij álle spelers de intentie om de bal rond te spelen in plaats van te verzandden in kansloze solo-avonturen. Bovendien had Luctor het vizier wél op scherp staan. En in voetbal is het altijd nog zo dat het er om gaat de meeste goals te scoren.
In de rust was te zien dat trainer John en coach Edwin de zaakjes helemaal onder controle hadden. Ze bleven met beide beentjes op de grond staan. Dat wil zeggen, met beide billetjes op de grond. Want in plaats van een nerveuze donderpreek vleiden zij zich met hun mannen neer op het kunstgras voor een ontspannen picknick.
Ontspannen picknick in de pauze |
Iedereen hield rekening met een stormloop van HHC na rust, maar dit pakte anders uit. Het technische duo van Luctor strooide voor de tweede keer zand in de ogen van HHC door Dominique terug te zetten naar zijn vertrouwde spitspositie. Sil ging zijn plaats in de achterhoede innemen. Deze ingreep zorgde voor verwarring bij HHC want keer op keer zorgde Dominique voor gevaar. Na een paar minuten was het raak. Hij won op karakter een duel om de bal en schoot keihard de 2-4 binnen!
De marge van twee zorgde dat Luctor nog meer vrijuit kon gaan voetballen terwijl HHC steeds opportunischer ging spelen. Hiermee had de thuisploeg bijna succes want een ziedend schot vanuit de tweede lijn vloog zo de rechterhoek in. Tenminste dat dacht iedereen, maar met een wereldredding dook Niels naar de bal en duwde hem net naast het doel. Hij kreeg er een staande ovatie voor van de meegereisde harde kern. Naast Niels manifesteerde Sil zich ook nadrukkelijk in de verdediging. Hij ging voor elke bal die in de buurt van het Luctordoel kwam en maakte vele HHC aanvallen onschadelijk. Daarnaast liet hij zich aanvallend ook niet onbetuigd. Bijna scoorde hij van grote afstand met een fraaie boogbal, maar helaas voor Luctor stuiterde de bal via de lat over.
Wout is een HHC-er te slim af |
Het was wachten op de 3-5. Die kwam er uiteindelijk uit een dood spelmoment. De scheids vergat bij een overtreding op Ryan in het strafschopgebied voordeel te geven aan Domique die vrij had kunnen inschieten. Er volgde een vrije trap op ongeveer 10 meter van het doel. De keeper van HHC probeerde nog een muurtje te metselen maar zijn verdedigingswerk mocht niet baten. Ryan haalde op een verschrikkelijke manier uit en de mensen van HHC mochten blij zijn dat de kanonskogel slechts het net raakte, dat volgens sommigen verschroeide, zo hard ging het.
Ready.... Aim..... |
FIRE!!!!! |
In de kleedkamer was het feest en smaakte de ranja als echte champagne. Proost heren!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten